7.mektup

Bebeğim büyüyorsun. Nefes alıyorsun belki içimdeyken dışarıda olup bitenleri de hissediyorsun. 4. Ayı bitiriyoruz seninle. Artık yolu yarılamış sayılırsın. Gördüğümüz ve bildiğimiz kadarıyla oldukça hareketli ve sağlıklı bir bebeksin. Melekler koruyor seni annecim. Ben den bile koruyorlar.bazen üzülüp ağlıyorum,kendimi yalnız ve çaresiz hissediyorum böyle anlarda kendimi sana karşı suçlu hissediyorum. Sana layık olduğun gibi bakamıyor olabilirim. Ama bil ki seni canımdan çok seviyorum. Seni içimde hissetmeye başladıktan sonra bu mucizeye daha da inanır oldum. Eğer orda seni rahatsız edecek, sağlığına zarar verecek bir şeyleri farkında olmadan da olsa yaptıysam beni affet. Sana zarar verecek, seni üzecek davranışlar ve olaylardan ne kadar uzak durmaya çalışsam da hayat öyle zor ve öyle acı ki annecim bazen bende dayanamıyorum işte. Sen çok masum,günahsız bir meleksin içimde hayata tutunmaya çalışan. Benim meleğimsin. Benim oğlumsun. Hayatımın ışığısın. Seni okadar özledim ki. Yanımda olmana kokunu duymaya ihtiyacım var. Sen büyüdükçe anlayacaksın seni kadar sevdiğimi. Umarım sana layık olduğun hayatı , sevgiyi verebiliriz. Bizim acemiliklerimiz yanlışlarımız seni üzmez ve biz bunlardan pişmanlık yaşamayız ama bil bebeğim her ne olursa olsun sen benim hayatımda ki en önemli ve en öncelikli varlıksın. Senin için mutluluğun için bir dakika bile düşünmeden sahip olduğum her şeyden vazgeçebilirim.

Seni seviyorum annen.

27.10.10